Sunday, June 12, 2011

සරසවි අර්බුධයේ සරණාගතයෝ..

පහු ගිය දවස් වල කට්ටිය අතින් බ්ලොග් ලිය වෙන්න පටන් ගත්තේ අම්බානකට.හදිස්සියේම ඒ සේරටම නැවතීමේ තිත වැටිලා වගේ.මේ චෝදනාවට වෙන කව්රු නමුත් මමත් ලොකු වැරදි කාරයෙක්. limitless එකේ වගේ පෙත්තක් තිබ්බ නම් මටත් මෙලහකට බ්ලොග් දෙතුන් සීයක් ලියන්න තිබ්බා.කොහෙද ඉතින් අච්චර chemistry degree කාරයෝ හිටියත් එහෙම දෙයක් වත් හොයා ගන්න පින නෑ නේ.(පෙත්තක් තිබ්බා නම් දනී කරන දේ.පිස්සුවක් ඇතැ බ්ලොග් ලිය ලිය ඉන්න) ඉතින් අන්තිමේදී තටඹල තටඹල ආයෙත් වැඩට බැස්ස. වැඩකට ඇති කියල කිසිම වැඩක් නැති නිවාඩු කාලේ නේද ගොඩක් ම බ්ලොග් ලියවෙන්න ඕන කියල මට හිතුනට ඒක වැරදි කියල මටත් ඉක්මනට තේරුම් ගියා.සිද්ද උනේ එකේ අනික් පැත්ත.

කාගේ කරුමෙටද මන්ද අපේ කට්ටිය පන එපා කියාගෙන  බ්ලොග් ලියන්නයි මහා රෑ  වෙනකන් facebook ආවෙයි exam දවස් වලටමයි.සමහරු කිව්වේ ඒකෙන් මානසික ආතතිය අඩු වෙනවා කියල.තවත් සමහරු කිව්වේ අඩු වෙන්න ආතතියක් තියෙන්න එපැයි කියල.කොහොම කොහොම හරි exam එක කෙලව ගත්තට පස්සේ facebook ගිහින් status update කරනකන් පුදුම නොඉවසිල්ලක් අපි හැමෝටම තිබ්බේ.status එකට වැටෙන comments දැක්කම පුදුම අතල් එකක් දැනෙන්නේ.මොකද අපි විතරක් නෙවෙයි කෙලව ගෙන තිබ්බේ.මොනවා උනත් එහෙම කෙලව ගත්ත කියපු සමහරුන්ට A+ එහෙමත් ආව.(එක ඉතින් වෙනම කතාවක්.)
තත්වේ ඔහොම වෙද්දී නිවාඩු කාලෙට උනේ ඕකේ අනික් පැත්ත.බෙහෙතකටවත් facebook එකෙන් නම් එකෙක් වත් හොයා ගන්න බැරි උනා.සමහරු එනවලු.ඇවිල්ල offline ඉන්නවලු.(ඒක තවත් වෙනම කතාවක්).ඉතින් ඒක එහෙම වෙන්නේ අයි කියල මම හිතාගෙන යද්දී මට හිතුනේ මිනිස්සු facebook එන්නේ කරන්න වෙන වැඩක් නැතිම කොට නේද කියල.exam එකට පාඩම් කරනවට වඩා නිවාඩු කාලෙට අපිට කරන්න වැඩ තිබ්බ.කරන්න කිසිම වැඩක් නැති උනාම කරේ පිස්සෙක් වගේ ඔහේ බලාගෙන ඉදපු එක.
කොහොම උනත් මම හිතාගෙන හිටියේ මේ ලිපියෙන් අපේ නිවාඩු කාලය ගැන මිසක් facebook ගැන ලියන්න නෙවෙයි.අපේ ජාතික වෘක්ෂය නා ගස උනා වගේම අපේ ජාතික පොත මුහුණු පොත උන හින්ද මට ඒ ගැන නොකියම බැරි උනා.හරි.... වල් පල් ඉවරයි.ඔන්න මාතෘකාවට බැස්ස.

"Lecturers ල ස්ට්‍රයික් කරනවලු.. සතියක් දෙකක් නිවාඩු දෙයි.."

කව්දෝ මුලින්ම කියද්දී පුදුම අතල් එකක් අවේ.mid එක ඉවර වෙලා වැඩ පටන් ගත්ත විතරයි.එත් ඉතින් සතියක් දෙකක් නිවාඩු කියන්නේ හෙනම අතල්.අනික දවසකට හරි particle කට් වෙනවා කියන්නේ කොච්චර සන්තෝසයක්ද.කට් කරපු අය විතරයි එකේ fun එක දන්නේ.ඉතින් අපි ගිනි රාමෙට නිවාඩු කාලේ ගත කරන්න ලෑස්ති උනා.film බලන්නයි trip යන්නයි එක එක විකාර වැඩ ලෝකයයි.සතියක් දෙකක් වෙනවා කියපු නිවාඩු කාලේ සති දෙකක් තුනක් උනා.තාම කට්ටියට ගානක් නෑ.තාම කට්ටිය වැඩ.මාත් ඉතින් SB ලොක්කට පින් සිද්ද වෙන්න TV series දෙක තුනක් ම බලා ගත්ත.ඔන්න ඉතින් අන්තිමේදී සති දෙක තුන, සති හතර පහ හය විදියට ගෙවිල ගියා.කට්ටියට මොකක්දෝ අමුත්තක් දැනෙන්න පටන් ගත්ත.ඉස්සර වගේ බොරුවක් හරි කියව කියව ඉන්න එකතු උනා යාලුවෝ ටික දැන් වැඩිය හම්බ උනේ නෑ.film බලපු වේගෙන්ම අලුත් ඒවා release උනෙත් නෑ.මම කලිනුත් කිව්වා වගේ පිස්සෙක් වගේ ඔහේ බලා ඉන්න පටන් ගත්ත.ජිවිතේ පලවෙනි වතාවටද කොහෙද lectures තිබ්බා නම් හොදයි කියල හිතෙන්න පටන් ගත්ත.

"නිවාඩු කාලෙට ළමයි කාලකන්නි වෙනවා"

අම්ම කිව්වා.lectures තිබ්බත් වෙන්නේ ඔය ටිකමය.අම්මල කොහෙද ඕව දන්නේ.එත් එතකොට කාලකන්නි වෙන්නේ යාලුවෝ ටික ඔක්කොම එකට නිසා ඇති වන දුක අඩු ය.යුනිටිය කියන්නේ ඒකටය. කව්රු කොහොම කිව්වත් දැන් නම් ගෙදරට වෙලා හිද ඇති වී අත.නමුත් හෙට lectures පටන් ගන්නවා යයි කිවොත් එකටත් කැමති නැත.සති ගානක් lecture note එකක් නොදැකපු නිසා හා පෑනක්  අතින් අල්ලපු කාලයක් මතක නැති නිසා සිසුන්ගේ ඔලු ගෙඩි කුජිත වී ගොස් ඇත.වරද කාගේ උවද එම අමන වැඩ නිසා වටිනා මිනිස් පැය දහස් ගණනක් අපතේ ගොස් අත.නැවත අධ්‍යාපන කටයුතු වලට හුරු වීමට සැහෙන කාලයක් ගත වනු ඇත.ආචාර්ය වරුන්ගේ ප්‍රශ්නය දෙස බලන විට සිසුන්ගේ මෙම ප්‍රශ්නය දෙසත් බලධාරීන් ගේ සිත් යොමු වේ නම් ඉතා අගනේය.

Saturday, March 12, 2011

ආරම්බය සහ ව්යාප්තිය…

උදේ පාන්දරම අවදි වී බ්ලොග් පිටුවට යමක් ලියමි අධිෂ්ටාන කරගෙන පරිගණකය ලග හිද ගත්තද ඔලුවට එන්නේ වෙන වෙන විකාර කතාය.අඩු තරමින් ඒවා ගැන වත් මෙහි ලියන්නට සිතුවේ මගේ කතාවට කෙසේ හෝ ආරම්බයක් ලබා ගැනීමේ අරමුණෙනි.ඕනෑම දෙයක් ආරම්බ කිරීම ඉතා අපහසුය.කෙසේ නමුත් මා දැන් මේ කතාව ආරම්බ කර අවසානය. අපේ කඩය ද එසේමය. අමාරුවෙන් හෝ ආරම්බ කර හමාර ය.එහි අරම්බක සාමාජිකයින් 8 දෙනාගෙන් එකෙකු වීම පිලිබදව මා හට ඇත්තේ නිහතමානී සතුටකි. වෙල්කම් 1 දින හැන්දෑවේ  ඉහත කි 8 දෙනා විසින් ඇති කර ගත් නොසැලෙන අධිෂ්ටානයේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස අපේ "ලොවෙත් කඩය" බිහි විනි.අපේ කඩය මෙතරම් සාර්ථක වේ යි එදින අපි සිහිනෙකුදු නොසිතුවේය.(සිහින දකින්නට හෝ අපිට එදා නිදා ගන්නට දුන්නේද නැත)
අපගේ එම නොසැලෙන,නිර්භීත අදිෂ්ටනයට හේතු වුයේ විශ්ව විද්‍යාල උප සංස්කෘතියේ ඇති ගොන් පාට් හෙලා දැකීමට අවශ්‍ය නිසාත් එම ගොන් පාට් දකින පිටස්තර ජනතාව විශ්ව විද්‍යාල වලට මෝඩයින් ඇතුලත් කර ගන්නේදැයි ප්‍රශ්න නගන නිසාත් ය. තවද වාත කාලයේදී නුවර සිසුන්ට ඇති වූ කෙනෙහිලි කම් ද අපේ කඩයට මුල් ගල තැබුවේ ය.මා කලින් සදහන් කල පරිදි අප කිසිවෙක් හැඩට වාත වී නොතිබුණද අල මීටරයට වැරදිලා හෝ සින්නෙක්ට මට්ටු උන දවසට අක්බාර් එකේදී සම්මත ක්‍රමයට ප්ලේන් ටි එක නොබී ගෙදර බත් කනු හමාර .එසේ කලාතුරකින් අපේ කඩේ කෙනෙකු වාතෙට මට්ටු උන විට ඔවුන් අපව ඇමතුවේ "මු අර අහවල් ඉස්කෝලේ අහවල් එකා" ආදී වශයෙන් ශුද්ද සිංහල  නාම විශේෂණ පද යොදාය.ප්‍රසිද්ද පාසල් කෙරෙහි ඔවුන් තුල ඇති නොහැකියාව මත පදනම් වූ පැහැදිලි ඉරිසියාව එම වැකි තුලින් අපට මානව පැහැදිලි විය.ඒ සියල්ලටම අපේ කඩය මනා පළිතුරක් විය.
නමුත් අපේ කඩේ කෙල්ලන්ගේ තත්වය මිට හාත්පසින්ම වෙනස් විය.ඔවුන්ට වාත කාලයේදී උදේ 7ට වුස් ගියේ නැත්නම් කාවේ නෑ වගේලු ය.මා මෙහි නාම සදහන් කිරීමට අකමැති අපේ එක ශිෂ්‍යාවක් ජේෂ්ටතුමට පැවසුවේ අවසාන මගී ප්‍රවාහන රථය පිටත් වන්නේ සවස 6.30 බැවින් තව පැය බාගයක් වාත විය හැකි බවය.(දන්නෝ දනිති.නොදන්නෝ අසා දැන ගන්න :D) නමුත් අප කෙසේ වාත වුවද අප කිසිවෙක්ට ගොන් මොරාල් නැත.නිදහස් අද්‍යාපනය සුරකින මුවාවෙන් විවිද පටු අරමුණු ඉටු කර ගන්නා අයවලුන්ට කඩේ යාමේ වුවමනාවක් ද නැත.අපේ කඩේ කෙනෙකුට තිබිය යුතු මුලික සුදුසුකම් ඒවා ය.
ගලින් ගල තබා බැම්ම බදින්නේ කෙසේද එසේම අපේ කඩයට දිනපතා සාමාජිකයින් රොක් විය.ගොන් මොරාල් පිරිස් එල්ල කරන ගල් මුල් ප්‍රහාර වලට නොසැලී තව තවත් ශක්තිමත් වෙමින් අප ඉදිරියටම ගමන් කළහ.කුණු ඇති තැනට කුණු යි කීවද අපේ උතුම් අල මීටර් අදහස් ඇති පිරිස් එකට එකතු විය :D ඒ පිරිස් අතර අනාගත විද්‍යාඥයින්,මැජික් කරුවෝ,දේශපාලනඥයෝ,ක්‍රීඩකයෝ,ජෝකර්ලා ආදී විවිද ක්ෂේත්‍ර වල අය සිටිති.(මේ යන විදියට උපාධිදාරින් නම් සිටි දැයි සැක සහිතය :D)
මේ සෑම දෙනාගේම කැප වීම හා උනන්දුව නිසා අපේ කඩය තව තවත් ව්‍යාප්ත කර සෑම විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යාම අප මෙන් සිතා බලන දිනයක් දැකීම අපේ සිත් වල ඇති අහිංසක බලාපොරොත්තුවකි.එවිට තව දුරටත් බෝඩ් උස්සාගෙන ලිප්ටන් වට රවුමේ හෝ ගලහ හන්දියේ උපවාස කිරීම ඉතිහාසයට පමණක් ඉතිරි වේවි. එදින ශ්‍රී ලංකාව ආසියාවේ ආශ්චර්ය වනු නොඅනුමානය.

Wednesday, February 23, 2011

අපේ කඩේ-හැඳින්වීම..

කඩයක් කිවූ සැනින් කෙනෙකුට මතකයට එන්නේ විවිධ බඩු බාහිරාදිය විකුණන්නට තබා ඇති ස්ථානයක් ය. තවද කඩයක් කිවූ සැනින්  මුදලාලි මතක් වෙයි.  මුදලාලි කියූ විට මතකයට එන්නේ සරමක් හා බැනියමක් හැඳ ගත බඩ තඩි කෙනෙක් ය(ඒ ඉස්සරය.දැන් මුදලාලි ල කෙට්ටුය ).කළු කඩ හා සුදු කඩ යනුවෙන් වර්ග දෙක කි.මම ඉස්සර හිතුවේ කළු කඩ යනු කළු පාට  කඩ කියාය.බැලුවම එහිත් වරදක් නැත. සමුපකාර කඩේ, සුපර් මාර්කට් කඩේ,පාන් කඩේ,නයිට් කඩේ, හන්දියේ කඩේ,එළවලු කඩේ, හැටේ කඩේ ආදී වශයෙන් විවිද කඩ වර්ග තිබේ.(හැටේ කඩේ ට ඒ නම හම්බුනේ එහි විකුණන්නට ඇති DVD යක් රුපියල් හැට නිසාය.) සුපර් මාර්කට් කඩේට යන්නේ ලොකු ලොකු පොෂ් උදවියය.නමුත් එහි විකුණන්නට ඇත්තේද සමුපකාරයේ ඇති බඩුමය.කැම්පස් අපි නම් කැමතිම කඩය "කිරි හල" ය.ඒ එහි විකුණන්නට ඇති අයිස්  ක්‍රීම් 1 නිසාය.නමුත් එකෙත් ගාන දැන් වැඩිය. 

 කඩ වල බඩු විකුනන්නේ මුදලටය.ලොකු කඩ වලට  නම් credit card ඩුත් accept කරයි.නයට දෙන්නේ එහෙමත් කඩයකය.හැමෝටම නයට දෙන්නේ ද නැත. සමහර කඩ වල මුදලාලිලද කඩේට බඩු ගන්නේ නයටය.නමුත් ඔවුන් නයට දීමට කැමති නැත.ඒ නයට දීමෙන් මිතුරා කෙසේ වෙතත් මුදල නැති වෙන නිසාය.තවත් සමහර කඩ වල නයට බඩු දෙන්නේ  දෙන්නේ හෙට ය.එවිට බඩු ගන්නට එන්නට ඕන හෙට ය.

මා මේ කෙහෙල්මල් කඩයක් ගැන කියවන්නේ "අපේ නුවර කඩේ" ගැන කියන්නට ඕන නිසාය.මක් නිසාද යත් ඉහත කි කිසිම කඩයක් අපේ කඩේ වාගේ නොවන නිසාය."අපේ නුවර කඩය" සැදී ඇත්තේ "ලොවෙත් ඩයල්" විසි ගණනකිනි.වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ලොවෙත් ඩයල් ය.ඒ ලොවෙත් ඩයල් අතරට ගැහැණු ළමුන් 5ක් ද අයත් වෙති. බාල මහලු ගැහැණු පිරිමි සියල්ලෝම අපේ කඩය නියෝජනය කරති.මෙය විශේෂ ජාතියේ කඩයකි. මුළු විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතියටම ඇත්තේ 1. අපි එම "ලොවෙත්" කඩයේ සාඩම්බර හිමිකරුවෝ වෙමු.

මේ කාලයේ බොහෝ දෙනෙකුට කඩයක නම ඇසු සැනින් ඉහින් කනින් දාඩිය දමන්නට පටන් ගයි.ඒ කඩවල් වල විකුණන්නට ඇති බඩු ඒ තරම් ගණන් නිසාය. කඩ එතරම් භයානකය.නමුත් අපේ කඩේ සුන්දරය.එහෙත් අපේ සමහර බැචාලට නම් එය ඇහේ කටු අනින්නාක් වැනිය.ඒ උන් අතර සින්නොන්ට බයේ ඇති කර ගත් බොරු යුනිටිය,අපේ විදියට කියනවා නම් "ලයි හෝල්" යුනිටිය(මෙය කැම්පස් සාහිත්‍යයේ එන වචනයක් නොව අපේ කඩේ අයගේ නව නිර්මාණයකි) ට වඩා අපේ කඩේ අය අතර ඇති සිරා යුනිටිය සිය දහස් ගුණයක් විශාල නිසාය.අපේ කඩේ බඩු ගණන් නැත. ඒ එහි විකුණන්නට බඩු නැති නිසාය (බඩු නැත්තේද නැත).බඩු වෙනුවට ඇත්තේ ඉල ඇදෙන කතා ය.අපේ කඩේ හුග දෙනෙක් කතා කියන්නට දක්ෂය.කතා හදන්නට ගොඩාක්ම දක්ෂය. එක කොනකින් කතාවක් එලියට ආ විට අනික් කොනින් කතා 100ක් විතර එයි.කතා නතර වන්නේ එක්කෝ lecture 1 කට වෙලාව ලං ඌ විටය.lecture කියද්දී තවත් යමක් මතක් වෙයි.ඒ අපි lecture යන්නේ බොහොම කලාතුරකින් බවය.

කියන්නට නම් කතා එමටය.නමුත් ඒ සියල්ල දැන් මෙතන ලිවීමට ගියොත් සිදු වන්නේ physics ලැබ් රිපෝට් 1 ලිවීමට නොහැකි වීමය.එවිට  ලැබ් එකේදී වාත වීමට සිදු වේ.වාත වීම අපිට දිරවන්නේ නැත.ඒ අප කිසිවෙක් හැඩට වාත වී නැති නිසාය.ඒ නිසා තවත් බොහෝ රස කතා පස්සට.දැනට සමු ගනිමි….